Asteburuan eguraldi ona zetorrela Ordesara alde egin genuen. Goizeko 6-etako autobusa hartu eta hogei minutu beranduago parkinean geunden. Aproximazioa oso erraza da (ordu eta erdi), parkinean behera 500 metro ibili eta etxe baten alboan dadoen Tozaleko bidea jarraitu (kartelak daude). Behin pareta alboan gaudela eta bideak eskumarantz biratzen duenean, aurrera bota behar dugu. Espoloi txiki bat eskalatuz hasten da bidea (ez joan ezkerraldetik).
Bideak ez dauka zailtasun askorik, gainera iltze ugari daude galdu ez gaitezen. Krokisean datozen lehenengo bi luzeak zatarrenak dira, hortik aurrera bertikaltasuna agertuko zaigu. Aipatzekoa da laugarren luzeko tximinia oso labankor dagoela, guk azeratu behar izan genuen. Baina ostean datozen bi luzeak gozatzekoak dira! Kontuz R7-arekin, eskumaldean dago eta. Guk ez genuen R8-a ikusi, beraz bilgune bat montatu genuen tximinia-diedroaren barnekaldean.
Jaisteko bidea jarraitu behar dugu eta Carriatako clabijetatik behera eta eskumalderantz abiatuz aproximazioaren bidea aurkituko dugu berriro.
Este finde nos hemos acercado Alain y yo a conocer la escalada en Ordesa. Tras coger el bus de las 6 a.m. no dirijimos a la pared del Tozal del Mallo para escalar la Ravier. Los dos primeros largos son los mas sucios y anarkikos, después la vía es bastante evidente ya que solo hay que seguir los clavos (hay alguno más de los que marca la reseña). La chimenea del cuarto largo esta pulidísima, nosotros tuvimos que acerar, pero los dos siguientes largos son de gozar. Nosotros no vimos la R8 asi que la montamos dentro de la chimenea-diedro. Para bajar seguir el sendero hasta las clavijas de carriata y despues seguir hacia la derecha hasta el camino de la aproximación.
Natxo
